Analiza drevne DNK dokumentuje migracije lovaca-sakupljača iz ledenog doba tokom perioda od 30.000 godina.

Međunarodni tim istraživača anaizirao je genome 365 praistorijskih lovaca-sakupljača iz različitih arheoloških kultura. Kao i skupove podataka od 116 pojedinaca iz 14 različitih evropskih i centralnoazijskih zemalja.

Ovo je najvećih skup podataka ljudi iz ledenog doba ikada, piše u saopštenju.

Ovu studiju su vodili istraživači sa Univerziteta u Tibingenu i Senckenberg centra za ljudsku evoluciju i paleoekologiju, Univerziteta u Pekingu i Maks Plank instituta za evolucionu antropologiju u Lajpcigu, u saradnji sa 125 međunarodnih naučnika.

• Drevna DNK pokazala da je fosil žene iz istočne Azije od pre 14.000 godina doprineo poreklu Indijanaca u Americi
• Nova otkrića o precima američkih starosedeoca
• Nova studija je rešila misteriju porekla avarske elite uz pomoć drevne dnk

Moderni ljudi počeli su da se šire po Evroaziji pre oko 45.000 godina. Međutim, prethodna istraživanja su pokazala da prvi moderni ljudi koji su stigli u Evropu nisu doprineli kasnijim populacijama.

Ova studija se fokusira na ljude koji su živeli između 35.000 i 5.000 godina i koji su, bar delimično, preci današnjeg stanovništva zapadne Evroazije.

Klimatsko utočište tokom poslednjeg ledenog doba

Iznenađujuće otkriće istraživača je to da populacije iz različitih regiona gravetijanske kulture (evropska kultura pre oko 30.000 godina) nisu bile blisko genetički povezane jedna sa drugom.

Povezala ih je zajednička arheološka kultura. Koristili su slično oružje i proizvodili slične umetničke predmete (figurine Venera). Genetski, međutim, populacije iz zapadne i jugozapadne Evrope (današnje Francuske i Iberije) razlikovale su se od tadašnjih populacija iz centralne i južne Evrope (današnja Češka i Italija).

S obzirom da je pre između 25.000 i 19.000 godina bilo poslednje ledeno doba, praistorijski ljudi su se povukli su se na jugozapad Evrope, a kasnije i na severoistok. Zato je genetski fond zapadnih populacija, koji potpadaju pod gravetijansku kulturu, bio neprekidan najamanje 20.000 godina.

„Sa ovim nalazima možemo po prvi put direktno podržati hipotezu da su tokom poslednjeg glacijalnog maksimuma ljudi našli utočište u klimatski povoljnijem regionu jugozapadne Evrope“, kaže prvi autor studije Kozimo Post.

Italijansko poluostrvo se ranije smatralo još jednim klimatskim utočištem za ljude tokom poslednjeg ledenog doba. U Italiji postoji drugačiji genetski fond.

„Pretpostavlja se da su ovi ljudi došli sa Balkana, stigli prvo u severnu Italiju u vreme glacijalnog maksimuma i proširili se sve do juga do Sicilije”, kaže koautor He Iu.

Genetska zamena velikih razmera

Analizirani genomi takođe pokazuju da su se potomci ovih ranijih kultura sa italijanskog poluostrva proširili po ostatku Evrope pre oko 14.000 godina. Što je dovelo do toga da se zamene populacije sa ostalim kulturama. Jasno je da su nepovoljni klimatski uslovi primorali praistorijske ljude da migriraju. A onda je došlo i do zagrevanja planete.

„U to vreme se klima brzo i značajno zagrejala, a šume su se proširile po celom evropskom kontinentu, podstaknuviši ljude sa juga da prošire svoje stanište“, kaže Johanes Krause, stariji autor studije.

Nalazi pokazuju da nije bilo genetske razmene između istovremenih populacija lovaca-sakupljača u zapadnoj i istočnoj Evropi više od 6.000 godina.

Do interakcije ljudi iz centralne i istočne Evrope došlo je malo ranije, pre 8.000 godina. “U to vreme, lovci-sakupljači sa različitim precima i izgledom počeli su da se mešaju jedni sa drugima. Bili su različiti u mnogim aspektima, uključujući boju kože i očiju“, kaže He Ju.

Za to vreme poljoprivreda i sedelački način života proširili su se od Anadolije do Evrope. „Moguće je da je migracija ranih farmera u Evropu izazvala povlačenje populacija lovaca-sakupljača na severni rub Evrope. Istovremeno, ove dve grupe su počele da se mešaju jedna sa drugom, i nastavile da rade oko 3.000 godina“, kaže Krause.