Naučnici su proučavali glinene ploče starosti 3.000 godina i otkili su detalje neobičnog jačanja Zemljinog magnetnog polja.

Na glinenim pločama na kojima su ispisana imena mesopotamijskih kraljeva “zapisane” su misteriozne anomalije u Zemljinom magnetom polju pre 3.000 godina.

Prema novoj studiji u kojoj su učestvovali istraživači sa Univerziteta u Londonu, objavljenoj u časopisu PNAS, istraživači su opisali kako su promene u Zemljinom magnetnom polju utisnute na zrnima oksida gvožđa u drevnim glinenim pločama.

Tragovi ove anomalije otkriveni su tokom perioda od 500 godina, pre više od 3.000 godina, od Kine do Atlantskog okeana, a najviše se ističu bliže današnjem Iraku. Do sada su postojali dokazi iz regiona, koji su bili nedovoljni i slabo datirani.

Tim istraživača se nada da će korišćenjem arheomagnetizma, koji traži potpise Zemljinog magnetnog polja u arheološkim predmetima, poboljšati istoriju Zemljinog magnetnog polja i pomoći u boljem datiranju artefakata.

Zemljino magnetno polje bilo je jako oko Iraka

Da bi testirali snagu magnetnog polja, istraživači su koristili 32 drevne ploče koje sadrže gvožđe oksid iz Mesopotamije (delovi današnjeg Iraka). Sproveli su eksperiment, koji je bio uspešan. Ovo je pokazalo istraživačima da su ove ploče pečene u vreme kada je Zemljino magnetno polje bilo više od jedan i po puta veće od današnjeg, tokom perioda poznatog kao geomagnetna anomalija iz gvozdenog doba Levanta.

Zemljino magnetno polje bilo neobično jako oko modernog Iraka između oko 1050. do 550. godine pre nove ere iz nejasnih razloga. Dokazi o anomaliji otkriveni su čak i u Kini, Bugarskoj i Azorima (Portugal), ali podaci iz samog južnog dela Bliskog istoka bili su oskudni.

• Stručnjaci uz pomoć veštačke inteligencije prevode drevne jezike ispisane klinastim pismom
• Vavilonski kralj Nabonid smatra se prvim arheologom?

Zemljino magnetno polje slabi i jača tokom vremena. Njegove promene ostavljaju „otisak“ na minerale koju su osetljivi na magnetno polje.

Profesor Mark Altavel (UCL Institut za arheologiju) je rekao: „Često zavisimo od metoda datiranja poput radiokarbonsko datovanje C14 da bismo stekli osećaj hronologije u drevnoj Mesopotamiji. Međutim, neki od najčešćih kulturnih ostataka, kao što su ćerpiči i keramika, obično se ne mogu lako datirati, jer ne sadrže organski materijal. Ovaj rad sada pomaže u stvaranju važne osnove za upoznavanje koja omogućava drugima da imaju koristi od apsolutnog datiranja koristeći arheomagnetizam.”

Ono što je isto jako zanimljivo i omogućilo je arheolozima precizno datovanje jeste da je svaka ploča bila ispisana imenom vladajućeg kralje. Ispisano ime kralja i izmerena magnetna snaga zrnaca gvožđa oksida pružila je istorijsku mapu promena jačine Zemljinog magnetnog polja.

Dodatna prednost datovanja artefakata arheomagnetizmom je to što može pomoći istoričarima i arheolozima da preciznije odrede vladavine nekih drevnih kraljeva koje su bile pomalo dvosmislene. Iako su dužina i redosled njihove vladavine dobro poznati, unutar arheološke zajednice postoji neslaganje oko tačnih godina kada su zauzeli presto. To je rezultat nepotpunih istorijskih zapisa.

Tim je takođe otkrio da se u pet njihovih uzoraka, uzetih tokom vladavine Nabukodonosora II od 604. do 562. pre nove ere, činilo da se Zemljino magnetno polje dramatično promenilo u relativno kratkom vremenskom periodu.

Ovakva istraživanja mogu da pomognu istraživačima koji se bave drugim naukama. Budući da proučavanje davne prošlosti naše Zemlje može da bude korisno za njen spas u budućnosti.