Arheolozi otkrili jedno od prvih sedentarnih neolitskih naselja, koje se datuje oko 8.200 godina pre nove ere.

Nalazište se naziva Balıklı i pripada prekeramičkom neolitu A (8.200-7.200. g pne). Naselje je bilo naseljeno samo nekoliko stotina godina. U ovom praistorijskom naselju živela je grupa od najmanje 100-150 ljudi. Drevni ljudi su vodili lovački i sakupljački način života, a potom su se počeli baviti poljoprivrednim aktivnostima.

• Vinčansko naselje sa palisadama i rovovima otkriveno kod Aleksinca
• Otkriveno 7.000 godina staro naselje sa dugim kućama
• Neolitski muzej na otvorenom – Saznajte kako je izgledao život pre 7.000 godina!

Balikli je četvrto nalazište  iz ovog perioda koje se istražuje u centralnoj Anadoliji. Lokalitet je bliži izvorima opsidijana nego druga naselja. Po stilu gradnje, materijalnoj kulturi i običajima sahranjivanja predstavlja prepoznatljivo naselje u regionu. U pogledu ovih karakteristika, ima ključnu ulogu u razumevanju ranih neolitskih zajednica u Centralnoj Anadoliji. U kuće, koje su bile polu ukopane, se ulazilo kroz krov, piše u radu u Antiquity.

Na lokalitetu, u prvim fazama života, sahranjeno je 23 osoba u kućama i ispod podova kuća.

Istraživanja su pružila važna otkrića o ranim procesima sedentarizacije na centralnoj anadolskoj visoravni i interakcijama između ranih neolitskih zajednica u regionu. Smešten samo 14 kilometara severoistočno od kultnog mesta Ašikli Hojuk. Balikli otkriva značajne razlike u organizaciji ovih ranih poljoprivrednih društava, uprkos svojoj geografskoj blizini.

Stanovnici ovog neolitskog naselja su pokazali značajna ulaganja u izgradnju i organizaciju svojih poluzemunica. Neke su više puta prepravljane i obnavljane.

Neolitsko naselje razlikuje se od drugih iz istog perioda

Ove ovalne, polupodzemne strukture, sa specifičnim karakteristikama, kao što su unutrašnja ventilacija i glavni pristup kroz krov, značajno su u suprotnosti sa arhitekturom Ašikli Hojuka, uprkos geografskoj blizini između ova dva lokaliteta.

Pored razlika u prostornoj organizaciji i arhitekturi, istraživači su identifikovali značajne kontraste u obrascima egzistencije između Baliklija i Ašikli Hojuka. Dok su jasni dokazi o ranom upravljanju biljkama i životinjama i pripitomljavanju pronađeni u Ašikli Hojuku, arheozoološki i arheobotanički ostaci iz Baliklija ukazuju na ekonomiju zasnovanu prvenstveno na lovu i sakupljanju divljih biljaka.

Preliminarne analize ukazuje da su stanovnici Baliklija eksploatisali širokim spektrom resursa. Uključujući male životinje kao što su zečevi, kornjače i ribe, pored većih kopitara. Prisustvo jednozrne pšenice i nekih kultivisanih mahunarki moglo bi ukazivati na početak upotrebe pripitomljenih biljaka.

Još jedan značajan aspekt arheološkog zapisa u Balikliju je tehnologija kamena, kojom je dominirala skoro isključivo upotreba opsidijana iz lokalnih izvora. Za razliku od drugih neolitskih naselja u regionu koja su učestvovala u mrežama razmene na daljinu, čini se da su stanovnici Baliklija zadržali veću nezavisnost i autonomiju.