Nova studija možda je konačno otkrila poreklo Etruraca uz pomoć drevne DNK. Etrurci su misteriozan narod čija je civilizacija cvetala na teritoriji današnje Italije i to vekovima pre osnivanja Rima.

U studiji, objavljenoj u časopisu Science Advances, pratilo se genetsko poreklo Etruraca i njihov doprinos kasnijim populacijama.

Ranije terorije su bile da su Etrurci, koji su vekovima govorili izumrlim jezikom, a koji nije indoevropski, i koji se razlikovao od svih drugih u tom regionu, zapravo došli na Apeninsko poluostrvo. Etrurci su govorili drugačijim jezikom od svojih suseda koji su govorili latinski jezik, piše u saopštenju.

Međutim, ispostavilo se da su zagonetni Etrurci bili lokalni u toj oblasti, sa skoro identičnom genetikom kao i njihovi susedi koji govore latinski.

Etrurska civilizacija je cvetala tokom gvozdenog doba u centralnoj Italiji. Vekovima je bila zagonetka naučnicima. Bili su vrsni metalurzi i služili su se neindoevropskim jezikom, koji nije u potpunosti dešifrovan. Njihov jezik se može razumeti samo delimično. O njima se dosta zna od grčkih i rimskih pisaca i na osnovu materijalne kulture pronađene tokom arheoloških iskopavanja.

Genetsko poreklo Etruraca

Međunarodni tim naučnika je analizirao drevnu DNK zagonetnih Etruraca i uporedio sa podacima 82 osobe iz centralne i južne Italije, iz perioda od 800. godine pre nove ere do 1000. godine nove ere.

Rezultati studije su pokazali da su Etrurci, uprkos svojoj jedinstvenosti, bili povezani sa svojim susedima.

Jedna od hipoteza o njihovom poreklu, ona koju je favorizovao Herodot, ukazuje na uticaj starogrčkih kulturnih elemenata u kojoj se tvrdilo da su Etrurci potekli od migrirajućih anadolskih ili egejskih grupa. Druga, koju je zagovarao Dionisije iz Halikarnasa, predlaže da su Etrurci potekli i razvili se lokalno iz kulture Vilanova iz bronzanog doba i da su stoga bili autohtono stanovništvo.

„Iako trenutni konsenzus među arheolozima podržava lokalno poreklo Etruraca, nedostatak drevne DNK iz regiona učinio je genetska istraživanja nedoslednim“, navode u saopštenju.

U studiji su prikupljeni podaci o genomskim informacijama u rasponu od skoro 2000 godina sa 12 arheoloških nalazišta. Studija je rešila dugotrajna pitanja o etrurskom poreklu, ne pokazujući nikakve dokaze o nedavnom kretanju stanovništva iz Anadolije.

Oni su delili genetski profil Latina koji su živeli u obližnjem Rimu, sa veliki delom genetskog profila stepskog porekla, a koji su stigli u region tokom bronzanog doba.

„Uzimajući u obzir da su grupe povezane sa stepom verovatno odgovorne za širenje indoevropskih jezika, kojima sada govore milijarde ljudi širom sveta, postojanje neindoevropskog etrurskog jezika je intrigantan i još uvek neobjašnjiv fenomen“, kažu naučnici. Prema naučnicima to će zahtevati dalje arheološka, istorijska, lingvistička i genetička istraživanja.

Genetsko nasleđe Etruraca

S obzirom da su istraživanja podrazumevala i genetski udeo Etruraca u kasnijim populacijama, istraživači su identifikovali severnoevropsko poreklo koje se širilo po celom italijanskom poluostrvu nakon pada Zapadnog rimskog carstva. To dalje ukazuje da su „germanski migranti, uključujući pojedince povezane sa novoosnovanim Longobardskim kraljevstvom, mogli ostaviti sledljiv uticaj na genetski pejzaž centralne Italije“.

U regionima Toskane, Lacija i Bazilikate poreklo stanovništva ostalo je uglavnom kontinuirano između ranog srednjeg veka i danas. Sve to ukazuje da je glavni genetski fond današnjih ljudi iz centralne i južne Italije uglavnom formiran pre najmanje 1000 godina.

• Zagrebačka mumija obmotana sa najdužim pronađenim etrurskim tekstom ikada
• Analiza drevne DNK otkriva poreklo i pad Skita, neustrašivih nomada evroazijskih stepa

Kako bi se podržali gore navedeni zaključci, neophodan je znatno drevniji DNK iz cele Italije. Događaji iz 1. milenijuma nove ere su imali veliki uticaj na genetsku raznolikost na većem delu Apeninskog poluostrva.

„Izgleda da je Rimsko carstvo ostavilo dugotrajan doprinos genetskom profilu južnih Evropljana, premošćujući jaz između evropskih i istočnomediteranskih populacija na genetskoj mapi zapadne Evroazije“, rekao je Kozimo Post, profesor na Univerzitetu u Tibingenu i Senckenberg centar za ljudsku evoluciju i paleoekologiju.