Avari su bili dominantna sila od kasnog 6. do ranog 9. veka u istočnoj i centralnoj Evropi. Međutim, zbog nedostatka pisanih izvora drevna DNK će popuniti neke praznine o Avarima, a posebno o njihovim porodičnim vezama.

U masivnoj DNK studiji naučnici su utvrdili porodične veze devet generacija misterioznih jahača – Avara. Zahvaljujući izuzetnoj očuvanosti drevne DNK, naučnici su da analiziraju ukupno 424 osobe i otkrili su da je oko njih 300 imalo bliskih rođaka sahranjenih na istom groblju.

Ovi ratnici su ostavili veliki trag u evropskoj istoriji, ali ne u vidu pisanih izvora. Iza sebe ostavili su brojna groblja i jedno od najbogatijih arheoloških baština u evropskoj istoriji. Do sada je istraženo oko 100.000 avarskih grobova.

Njihovu istoriju pisali su drugi, njihovi neprijatelji. Uglavnom su istoriju Avara pisali Vizantinci i Franci. Žene su posebno nedovoljno zastupljene u istorijskim izvorima, sa samo tri usputna pomena, tako da saznanja o njihovom životu praktično ne postoje.

Porodična stabala Avara

U studiji objavljenoj časopisu Nature, međunarodni tim istraživača sproveo je analizu DNK na 424 skeleta pronađena na četiri avarska groblja, u današnjoj Mađarskoj. Na osnovu tih rezultata, tim je identifikovao 298 ljudi koji su bili blisko biološki povezani(1. i 2. stepen srodnosti) na jednom groblju.

Analiza drevne DNK na skeletima Avara omogućila je rekonstrukciju čitavih porodičnih stabala. Porodično stablo od devet generacija protezalo se od muškaraca „osnivača“ čitavih devet generacija, odnosno 250 godina. Svi muškarci u studiji potekli su od nekoliko odraslih muškaraca sahranjenih sa bogatim grobnim nalazima.

Analiza je pokazala da su muškarci ostajali na jednom mestu, dok su se žene udavale u njihovu kulturu. Roditelji žena nisu pronađeni na grobljima, dok muškarci imaju sahranjene svoje očeve na grobljima. Srodnici su se skoro uvek sahranjivali zajedno.

Bilo je uobičajeno da oba pola imaju više partnera i decu sa njima.

Kao što smo napomenuli, žene su došle u ovu zajednicu da bi se udale. To znači da se ovde radi o patrilokalnoj zajednici, jer muškarci ostaju u svom rodnom mestu, dok žene napuštaju svoja rodna mesta u potrazi za partnerom.

Ovaj obrazac je bio arheološki nevidljiv, ali zahvaljujući genetskim podacima može se videti uloga žena kod Avara.

Avari se nisu mešali sa rođacima

Takođe, ovo mešanje sa ženama iz drugih zajednica je pomoglo Avarima da izbegnu incest. Naučnici nisu pronašli primere dece koja su potekla od bliskih rođaka ili čak od ljudi razdvojenih više kolena.

• Nova studija je rešila misteriju porekla avarske elite uz pomoć drevne DNK
• U minojskoj kulturi brakovi sklapani drugačije nego danas

„Ove prakse, zajedno sa odsustvom genetskog krvnog srodstva, ukazuju na to da je društvo održavalo detaljno pamćenje svog porekla i znali svoje biološke rođake tokom generacija”, rekao je prvi autor studije.

Takođe, uočena je praksa levirat u zajednici. Levirat predstavlja bračnu zajednicu kada braća imaju decu sa istom ženom. I to često nakon smrti jednog od braće.

Očigledno da je biološka srodnost bila važan u ovom društvu.