Izumrla ljudska vrsta Denisovaca preživela je na jednom od najsurovijih mesta na planeti Zemlji 160.000 godina.

Denisovci su, zajedno sa neandertalcima, najbliži izumrli rođaci savremenih ljudi. Do otkrića nove izumrle ljudske vrste došlo se 2008. godine u pećini Denisova u planinama Altaja u južnom Sibiru. Svet je već 2010. godine saznao za novu ljudsku vrstu, koja je živela pre 200.000 godina.

Jedini poznati fosilni zapisi o njima potiču iz tri pećine. Međutim, oni žive malo i u našim genima, ili barem u DNK ljudi istočnoazijskog ili australijsko-azijskog porekla.

• Da li je Denisovac isto što i Homo longi?
• Istraživači su otkrili fosilizovani zub izumrle ljudske vrste – Denisovca

Fosilni i genetski dokazi ukazuju da su Denisovci živeli u širokom spektru područja i uslova sredine, od hladnih planina Sibira i Tibeta do džungle jugoistočne Azije.

Denisovci živeli u surovim sredinama

Studija u časopisu Nature otkriva da su Denisovci preživeli na jednom od najtežih mesta na Zemlji, na 3.300 metara nadmorske visine.

Grupa Denisovaca koja je živela u pećini je lovila životinje kao što su hijene i zečevi da bi preživela u teškim uslovima. Takođe, lovili su ptice i glodare, što im je pomoglo da prežive visoko na tibetanskoj visoravni oko 160.000 godina.

Ovi zaključci proizilaze iz arheozoološke analize 2.500, uglavnom, sitnih životinjskih kostiju koje pružaju uvid u život u kraškoj pećini Baišija. Ovo arheološko nalazište je drugo po redu koje sadrži dokaze da su Denisovci tu živeli, nakon sibirske pećine.

Mnogi od pećinskih ostataka mogli su se identifikovati samo po njihovim proteinskim potpisima. Ovo je uključivalo kost rebra koja predstavlja novog Denisovca. Rebro ukazuje da su oni ovde živeli pre 40.000 godina, nakon što su se savremeni ljudi proširili na veći deo Azije.

Svaka fosilna kost je dragocena

S obzirom da nedostaje mnogo veći deo ove zamršene slagalice, svako novo otkriće fosila je neprocenjiveo dragoceno. Naravno, to će pokrenuti više pitanja, nego što će dati odgovore. Kao što je to slučaj sa ovim rebrom iz Baišije.

“Uspeli smo da identifikujemo da su Denisovci lovili, klali i jeli različite životinjske vrste. Naša studija otkriva nove informacije o ponašanju i prilagođavanju Denisovaca. Kako na uslove velike nadmorske visine tako i na klimatske promene. Tek počinjemo da razumemo ponašanje ove izuzetne ljudske vrste“,  objasnio je u izjavi koautor studije dr Džef Smit sa Univerziteta Reding objasnio je u izjavi.

Budući da je pećina na visokoj nadmorskoj visini, Denisovci su se morali prilagoditi izuzetno gladnim vremenskim prilikama.

S druge strane, činjenica da su njihovi geni danas najzastupljeniji u Novoj Gvineji dokazuje da su mogli da podnesu i toplotu. Možda se njihova najveća zaostavština nalazi u genima savremenih Tibetanaca, koji mogu da žive u uslovima gde je niska količine kiseonika na takvim visinama.

Ipak, zbog svega ovoga, sami Denisovci su nestali, a njihov DNK je mali deo modernog genskog fonda. „Sada se postavlja pitanje kada su i zašto ovi Denisovci na Tibetanskoj visoravni izumrli“, rekao je dr Frido Velker sa Univerziteta u Kopenhagenu. Uzimajući u obzir da su moderni ljudi do sada bili naseljeni u okolnim područjima, malo je verovatno da će odgovor biti lep.