Drevni ljudi sahranjivani su sa psima, konjima i drugim životinjama. Sahrane ljudi sa životinjama su još uvek misterija.

U mnogim antičkim društvima ljudi su se sahranjivali sa životinjama, pa se to često ističe kao “društvo životinje” u zagrobnom životu ili je povezano sa verskim običajima.

Na teritoriji današnje severne Italije ljudi iz gvozdenog doba (3-1. veka pne) bili su sahranjeni sa životinjama ili delovima tela životinja, kao što su pas, svinja, konj.

Razlozi ostaju nejasni, iako mogu ukazivati poseban odnos ljudi i životinja. Naučna studija objavljena je u časopisu Plos One. U studiji su autori detaljno objasnili pogrebnu praksu drevnih ljudi na arheološkom nalazištu u Veroni od 3. do 1. veka pre nove ere.

Sahrane ljudi sa životinjama

Od 161 osobe sahranjene u Seminariju Veskovile, arheološkom nalazištu u Veroni, 16 je sahranjeno sa nekom vrstom životinjskih ostataka.

Neki od grobova sadržali su ostatke životinja koje su ljudi često jeli. To su bile svinje, pilad, delovi krave. Za ove ostatke se veruje da predstavljaju daću za pokojnike.

Međutim, četiri osobe sahranjene su pored ostataka pasa i/ili konja, koji nisu tako često, ni u prošlosti, korišćeni u ishrani.

Da bi potražili obrasce koji bi mogli da objasne ove sahrane životinja, istraživači su analizirali demografiju, ishranu, genetiku i uslove sahrane sahranjenih ljudi i životinja, ali to nije dovelo do značajnih korelacija.

Naročito se čini da ljudi sahranjeni sa životinjama nisu blisko povezani jedni s drugima, što bi nagovestilo da je to bila praksa određene porodice.

• Zašto je čovek bio sahranjen sa mačkom pre 9.500 godina?
• Pronađeni skeletni ostaci pande u 2.000 godina staroj grobnici

Ljudi koji su sahranjeni sa psima ili konjima takođe su bili različiti. Među njima je bila i beba koja je bila sahranjena sa psom. Potom je tu mladić koji je bio sahranjen sa delovima konja, sredovečni muškarac sa malim psom i sredovečna žena sa celim konjem, više delova konja i lobanjom psa.

Nedostatak dokaza znači da postoje višestruke interpretacije sahrana ljudi i životinja.

“Na primer, životinje poput pasa i konja često su imale versku simboliku u drevnim kulturama. Ali u isto vreme, određene osobe su takođe mogle biti sahranjene sa svojim životinjskim pratiocima. Osim toga, ove prakse sahranjivanja ljudi i životinja mogle su biti određene interakcijom između različitih individualnih osobina i društvenih običaja.”, objašnjavaju autori.