Analiza drevne DNK otkriva ko su bili ljudi koji su ostali zatrpani ispod vulkanskog pepela u Pompeji 79. godine.

Poreklo stanovnika Pompeje bilo je kosmopolitsko, otkriva studija objavljena u Current Biology.

Međunarodni tim istraživača ispitao je genetiku pet osoba koje su umrle tokom erupcije vulkana Vezuv 79. godine. Ovom erupcijom je poginulo 2000 ljudi, ali i životinja.

Rezultati istraživanja pokalazi su da su pojedini stanovnici Pompeje poticali od imigranata iz istočnog Mediterana. Slična genetička slika zabeležena je i u Viminacijumu.

• Kako su umrli pojedini stanovnici Pompeje nakon erupcije vulkana Vezuv
• Tela ljudi iz Herkulanuma nisu bila dobro očuvana kada je eksplodirao Vezuv

Vulkan Vezuv je 79. godinu eruptirao i pokrio okolinu smrtonosnim slojem vulkanskog pepela zatrpavši rimski grad Pompeju i njegove stanovnike. Oblik tela mnogih judi ostao je sačuvan ispod kalcifikovanog sloja pepela.

Ostaci grada su ponovo otkriveni tek 1700-ih godina. U narednom veku, arheolog Đuzepe Fjoreli je usavršio svoju tehniku gipsa, u kojoj je popunio praznine u obliku čoveka koje su ostale nakon što su se tela raspala da bi napravio odlivke žrtava.

Istraživački tim je izvukao DNK iz jako fragmentiranih skeletnih ostataka ugrađenih u 14 od 86 poznatih gipsa koji su bili podvrgnuti restauraciji. Ovaj proces ekstrakcije im je omogućio da precizno uspostave genetske odnose, odrede pol i pronađu poreklo. Zanimljivo je da su njihovi nalazi u velikoj meri bili u suprotnosti sa prethodnim pretpostavkama, navodi se u saopštenju.

Poreklo stanovnika Pompeje

Problem sa ovim pristupom, međutim, bio je u tome što su njihova tumačenja bila pod uticajem savremenih pretpostavki. Na primer, da su četiri osobe u kući sa zlatnom narukvicom, među kojima je i odrasla osoba koja drži dete, bila dva roditelja sa decom. Naime, u stvarnosti nijedan od njih nije bio genetski povezan, napisali su istraživači u studiji.

Tim je zaključio da su žrtve imale “različitu genomsku pozadinu”. Prvenstveno poreklom od nedavnih imigranata sa istočnog Mediterana, koja potvrđuje multietničku realnost Rimskog carstva.

„Naši nalazi imaju značajne implikacije za tumačenje arheoloških podataka i razumevanje drevnih društava“, kaže Alisa Mitnik sa Instituta Maks Plank za evolucionu antropologiju.

„Oni ističu važnost integracije genetskih podataka sa arheološkim i istorijskim informacijama kako bi se izbegla pogrešna tumačenja zasnovana na savremenim pretpostavkama. Ova studija takođe naglašava raznoliku i kosmopolitsku prirodu stanovništva Pompeja, odražavajući šire obrasce mobilnosti i kulturne razmene u Rimskom carstvu.“