Arheolozi su otkrili muzičke instrumente izrađene od ljudskih kostiju na jugu Teksasa, što baca novo svetlo na duhovni i kulturni život drevnih lovaca-sakupljača koji su nekada naseljavali ovo područje.

Naime, Metju Tejlor, arheolog koji je proučavao artefakte iz muzejske zbirke, identifikovao je artefakt izrađen od ljudskog humerusa (ramena kost), koji veoma podseća na jezivi astečki instrument poznat kao omichicahuaztli (na jeziku Nahua). Ovaj nalaz sugeriše da su nepoznata plemena južne obale Teksasa možda koristila ljudske kosti za proizvodnju muzike.

Kosti potiču sa praistorijskih lokaliteta koji datiraju između 700. i 1500. godine, u vreme kada su ovim krajevima obitavala plemena koja nikada nisu prihvatila poljoprivredu. Istraživači su analizirali 27 kostiju (ruke, noge i rebra), koje su bile pažljivo očišćene od mekih tkiva i ostavljene da se osuše pre daljih modifikacija.

• Pronađen 2.000 godina star češalj za kosu od ljudske lobanje
• Praistorijski ljudi su pravili oruđa od ljudskih kostiju
• Neobična pogrebna praksa u Taštik kulturi: pogrebne maske, modeli ljudskih tela…

Na nekima od njih uočeni su plitki žlebovi – znak da su verovatno korišćene kao instrumenti koji se sviraju struganjem drugog predmeta duž ureza, slično češlju ili grebalu. Izrada ovakvih instrumenata zahtevala je sate rada i znatno tehničko umeće.

Muzički instrumenti od ljudskih kostiju

Zašto su to radili? Najčešći razlozi za upotrebu ljudskih kostiju u materijalnoj kulturi jesu obožavanje predaka i ratni trofeji. Obe prakse su dokumentovane kod različitih domorodačkih naroda, ali konkretni dokazi o takvim običajima su retki u južnom Teksasu.

Jedan izuzetak predstavlja svedočenje španskog konkvistadora Alvara Nunjeza Kabeze de Vake, koji je 1528. godine preživeo brodolom u Meksičkom zalivu i proveo neko vreme među domorodačkim plemenima. U svom izveštaju opisuje kako su pojedina plemena kremirala kosti svetih ljudi, mešala pepeo sa vodom i pili dobijenu tečnost, verovatno kao čin poštovanja predaka.

Ovi nalazi mogu ukazivati na kulturne veze između Asteka i starosedelačkih naroda južnog Teksasa tokom kasnog praistorijskog perioda. Iako su u Centralnoj i Južnoj Americi postojale tradicije iskopavanja i ritualne obrade predaka, takvi običaji nisu potvrđeni u većem obimu u Severnoj Americi.

Ipak, muzički instrumenti izrađeni od ljudskih kostiju ostaju snažan podsetnik na složenost i simboliku koju je muzika imala u drevnim zajednicama – čak i kada su njeni tonovi dolazili iz samog ljudskog tela.

Rad je objavljen u International Journal of Osteoarchaeology.