Nakon raspeća, Isus Hrist je sahranjen u grobnici, koja bi prema legendi bila u crkvi Svetog groba u Jerusalimu.

Isusov grob, koji se prema verovanjima, nalazi u crkvi Svetog groba u Jerusalimu, jedno je od najznačajnijih i najpoštovanijih mesta u hrišćanskom svetu. Prema hrišćanskoj tradiciji, ovo je mesto gde je Isus Hrist bio sahranjen nakon svog raspeća i kasnije vaskrsao, što ga čini mestom od ogromnog verskog i istorijskog značaja.

Jedini izvor informacija o grobu Isusa Hrista je Biblija. Njegova smrt i sahrana su zabeleženi pre kraja 1. veka, odnosno samo nekoliko decenija nakon Isusove smrti.

Mnogi vernici, teolozi i istoričari veruju da je Isus bio stvarna osoba, rođena oko 1. godine u Vitelejemu, današnja Palestina. Potom se kasnije seli u Nazaret u Izraelu.

Isus Hrist je razapet u proleće 30. ili 33. godine ispred zidina Jerusalima. Stoga bi bilo najverovatnije da je sahranjen blizu mesta pogubljenja, ako ne i na samom mestu.

Crkva Svetog groba – potencijalno mesto Isusovog groba

Crkva Svetog groba nalazi se unutar zidina današnjeg Jerusalima. Nekada je ova lokacija bila izvan zidina grada i to u 1. veku. Dakle, to bi bilo u skladu sa Isusovim pogubljenjem i sahranom u tom području?

Arheologija je pružila informacije koje bi mogle podržati ideju da je ovo bila autentična grobnica Isusa Hrista. Arheološka iskopavanja 1960-ih otkrila su da su stanovnici Jerusalima u 1. veku koristili ovo mesto kao groblje.

#MerryChristmas. Christmas Joyeux Noel. Feliz Navidad. Buon Natale . Feliz Natal. Sretan Bozic . Frohliche Weihnachten Peace on Earth. I was inside the Church of the Holy Sepulchre in #Jerusalem and saw this amazing light hitting the cross on the top of the tomb of Jesus Christ. pic.twitter.com/XRjyd7S6GL

— Marko Dimitrijevic 📷 (@mdimitrijevic_) December 24, 2023

Biblija nam otkriva da je Josif iz Arimateje sahranio Isusa u grobnici koju je prvobitno nameravao za sebe u steni.

Josif iz Arimateje je bio član skupštine, učenik Hristov, i bogat i veran Izraelac koji nije uzeo udela u osuđivanju našeg Gospoda. Nakon raspeća, Josif je učinio da se Gospodovo telo uvije u lanenu haljinu i položio ga je u svoju sopstvenu grobnicu isklesanu u steni (Mt 27:57–60; Mk 15:43–46; Lk 23:50–53; Jn 19:38–42).

Imajući ovu činjenicu na umu, savršeno je logično da bi Isusov grob bio na lokaciji koju su stanovnici grada već koristili kao groblje.

Potraga za Isusovim grobom još u 4. veku

Inače, crkva Svetog groba je stara građevina iz 4. veka. Ona je izgrađena po naređenju Konstanina Velikog. Car Konstantin je poslao svoju majku Jelenu da traži mesto pogubljenja i grob Isusa Hrista uz pomoć dvojice istaknutih biskupa. Mesto koje su 327. godine, navodno, identifikovali kao grobnicu Isusa Hrista, tada je zauzeo antički hram Venere.

• Da li je ovo zaista kosturnica Jakova, Isusovog brata?
• Arheolozi su možda pronašli mesto rođenja Svetog Petra

Pronašli su tri krsta. Prema predanjima, treći krst je dodirnula žena koja je bila smrtno bolesna i nakon toga se oporavila. Na osnovu toga su zaključili da je to pravi krst, oruđe Isusovog pogubljenja. Stoga su zaključili da su ga tu Rimljani pogubili. Konstantin je naredio da se paganski hram zameni crkvom.

Ispod su graditelji pronašli grobnicu isklesanu u kamenu. Naravno, Konstantinova majka i episkopi koji su joj pomagali identifikovali su ovo kao autentični grob Isusa Hrista.

Grobnica “Isusa Hrista” je bila izmenjena kroz vekove

Grobnica je tokom godina bila predmet mnogih arheoloških studija i debata. Početkom 20. veka, tim francuskih arheologa sproveo je istraživanje grobnice i tvrdio da je otkrio dokaze o originalnom mestu sahranjivanja. Pronašli su krečnjačku ploču, za koju su verovali da je bio kamen koji je prekrivao ulaz u grobnicu, kao i klupu za sahranu uklesanu u zid grobnice.

Međutim, kasnije studije su dovele u pitanje ove tvrdnje, a neki naučnici tvrde da je grobnica bila toliko izmenjena i rekonstruisana tokom vekova da je nemoguće sa sigurnošću reći gde se nalazilo prvobitno mesto sahrane.

Grobnica je bila uništavana, obnavljana, dok su različiti vladari i verske grupe pokušavale da ostave svoj trag na tom mestu. Na osnovu datiranja maltera, metodom optička stimulisana luminescencija, utvrđena su četiri različita hronološka perioda. Oni su u skladu sa fazama izgradnje i restauracije u 4., 11., 16. i 19. veku.

Posle više vekova grobnica je otvorena u oktobru 2016. godine, kada je svetilište koje ga okružuje, poznato kao Edikula, značajno restaurirano od strane interdisciplinarnog tima sa Nacionalnog tehničkog univerziteta u Atini. Međutim, u grobnici nije bilo ljudskih skeletnih ostataka.

U svakom slučaju nema dovoljno dokaza da je ovo zaista prava lokacija. Svakako ni Biblija nije dovoljno relevantna za donošenje konačnih zaključaka. Uprkos tome, “Isusovog grob“ ostaje mesto od ogromnog verskog i kulturnog značaja, mesto hodočašća i odanosti hrišćana širom sveta.