Društvena nejednakost u srednjovekovnom Kembridžu bila je zabeležena na kostima njegovih stanovnika. Na jednom srednjovekovnom groblju, kod više od polovine muškaraca i 40% žena, kosti su bile polomljene.

Život u srednjovekovnoj Evropi bio je težak većinu stanovnika. Najgore su prolazili siromašni i radnička klasa.

Na tri srednjovekovna groblja iz Kembridža iz 10-14. veka pronađeni su skeletni ostaci 314 osoba. Antropološka analiza njihovih skeletnih ostataka pokazala je visoku stopu skeletnih trauma, piše u saopštenju.

Na grobljima su sahranjivani ljudi iz različitih društvenih sloja. Tako da su antropolozi znali da su obični radnici sahranjivani na parohijskom groblju, nemoćni i siromašni na groblju donatorske bolnice, bogati donatori i sveštenstvo na groblju avgustinskog samostana. To im je omogućilo da stopu preloma razvrstaju prema društvenim slojevima.

Antropolozi su pažljivo kategorisali prirodu svakog preloma kako bi napravili sliku nastanaka tih preloma, odnosno da li se tu radi o slučajnim prelomima usled pada, povrede na radu ili nasilju.

Koristeći rendgensku analizu, tim je otkrio da 44% radnika ima prelome kostiju, u poređenju sa 32% onih u samostanu i 27% onih koji su sahranjeni u bolnici. Prelomi su bili češći kod muškaraca (40%) nego kod žena (26%) u svim sahranama.

Antropološka analiza objavljena je u časopisu American Journal of Physical Antropology.

Život u srednjem veku

Vodeći autor studije dr Džena Ditmar rekla je: „Vidimo da su obični radnici imali veći rizik od povreda u poređenju sa fratrima i njihovim dobrotvorima ili sklonijim zatvorenicima u bolnici“.

„To su bili ljudi koji su dane i sate provodili radeći težak fizički rad. U gradu su ljudi radili zanatske poslove poput klesarstva, kovačkog zanata ili kao obični fizički radnici. Van grada su mnogi provodili radeći od zore do sumraka na poljima, čuvajući stoku…“

Univerzitet je u to vreme počeo da se razvija. Prva pomeranja akademske zajednice desila su se oko 1209. godine i Kembridž je bio prvenstveno provincijski grad zanatlija, trgovaca i poljoprivrednika, sa populacijom od 2500-4000 stanovnika do sredine 13. veka.

Iako su siromašni koji rade možda snosili najveći teret fizičkog rada u poređenju sa bolje stojećim ljudima i onima u verskim institucijama, srednjovekovni život je uopšteno bio težak.

Uočeni prelomi kod fratara

Arheolozi su iskopali samostan Avgustinaca 2016. godine zbog građevinskih radova na lokaciji novih muzeja Univerziteta. Prema istorijskim zapisima, samostan je 1290. godine stekao pravo da sahranjuje pripadnike avgustinskog reda, a one koji nisu bili članovi od 1302. godine. To bi bili bogati dobrotvori koji bi zauzeli parcelu u samostanu.

Samostan je funkcionisao do 1538. godine, kada je kralj Henri VIII oduzeo nacionalnim manastirima njihov prihod i imovinu da bi ojačao blagajnu krune.

Tim je otkrio značajne slučajeve preloma kostiju. Jedan od najgorih slučajeva jeste zabeležen kod fratara. Njegov poziv je identifikovan po mestu sahrane i kopči za pojas. On je imao potpune prelome na polovinama obe butne kosti. Inače, butna kost je najveća i najjača kost u telu. Možemo samo da zamislimo silu koja je upotrebljena da bi se ta kost polomila.

„Šta god da je izazvalo lomljenje obe kosti na ovaj način moralo je biti traumatično i verovatno uzrok smrti“, rekla je dr Ditmar.

Danas se ovakvi prelomi mogu naći kod ljudi koje su udarili automobili. „Naša najbolja pretpostavka je nesreća sa kočijama. Možda se konj uplašio i udarila ga kola.”

Povezana vest:

• Kako je zaista umro Tutankamon?
• Nasilne povrede na skeletnim ostacima kulture Lepenski vir na Đerdapu

Tu su i one povrede koje su naneli drugi ljudi. Drugi fratar je živeo sa odbrambenim prelomima na ruci i znacima povrede lobanje tupim predmetom. Takve povrede skeleta izazvane nasiljem pronađene su kod oko 4% stanovništva, uključujući žene i ljude iz svih društvenih grupa.

Činilo se da je jedna starija žena sahranjena u parohijskom krugu imala tragove doživotnog zlostavljanja u porodici. „Imala je mnogo preloma, svi su zarasli dosta pre njene smrti. Nekoliko rebara joj je bilo slomljeno, kao i više pršljenova, donja vilica i stopalo“, objasnila je Ditmar.

„Bilo bi veoma neuobičajeno da se sve ove povrede dogode kao posledica pada, na primer. Danas je velika većina slomljenih donjih vilica kod žena uzrokovana nasiljem od strane intimnog partnera.“

Siromašni imali najviše preloma

Župa Svih Svetih kod zamka, severno od reke Kam, verovatno je osnovana u 10. veku i bila je u upotrebi do 1365. godine, kada se spojila sa susednom parohijom nakon što je lokalno stanovništvo palo u jeku pandemije bubonske kuge Crne smrti.

Iako sama crkva nikada nije pronađena, groblje, pored onoga što se još uvek zove Castle Hill – prvi put je iskopano 1970-ih. Ljudski ostaci su podlegli antropološkoj analizi.

„Oni koji su sahranjeni u župi Svih Svetih bili su među najsiromašnijim u gradu i očigledno više izloženi slučajnim povredama“, rekla je Ditmar. „U to vreme, groblje je bilo u zaleđu gde se gradsko sretalo sa ruralnim. Muškarci su možda radili na poljima sa teškim plugovima koje su vukli konji ili volovi, ili su vukli kamene blokove i drvene grede u gradu.“

„Mnoge žene u Svim Svetima su verovatno uz svoje kućne obaveze obavljale teške fizičke poslove kao što su čuvanje stoke i pomaganje u žetvi.“

„Možemo da vidimo ovu nejednakost zabeleženu na kostima srednjovekovnih stanovnika Kembridža. Međutim, teška trauma je preovladavala širom društvenog spektra. Život je bio najteži na dnu, ali život je bio težak svuda.”

Od tri lokacije, pokojnici iz bolnice Svetog Jovana Jevanđelista imali su najmanje preloma. Osnovana je krajem 12. veka, a u njoj su bili smešteni odabrani stanovnici Kembridža. Mnogi su imali skeletne dokaze o hroničnim bolestima kao što je tuberkuloza i ne bi mogli da rade. Zato nije bilo uočeno značajnijih preloma. Ostali sahranjeni na groblju bolnice bili su zatvorenici i penzionisani meštani koji su plaćali da tu žive, poput današnjeg staračkog doma.