Pronađena najranija sahrana jednojajčanih blizanaca iz paleolita u Austriji.

Dokazi o blizancima u arheološkim zapisima izuzetno su retki i nikada nisu potvrđeni analizom drevne DNK, do sada.

Studija objavljena u časopisu Nature bavila se istraživanjem dve sahrane sa 30,000 godina starog nalazišta Krems-Vahtberg u Austriji.

Prva predstavlja retku dvojnu sahranu novorođenčadi, a drevnom DNK potvrđeno je da se radi o jednojčanim blizancima! U drugom grobu bilo je sahranjeno treće dete za koje se pokazalo da je njihov rođak trećeg stepena. Ovo otkriće od izuzetnog je značaja s obzirom na retkost dečijih ljudskih ostataka iz ovog perioda.

Dvojna sahrana novorođenčadi iz perioda gornjeg paleolita (40.000-10.000 godina pne), kao i sahrana tromesečnog deteta otkrivena je 2005. godine na gravetijanskom[1] nalazištu u Krems-Vahtbergu, u Austriji.

Blizanci nisu istovremeno sahranjeni

Drevna DNK genoma pokazuje da su muška deca iz dvojnog groba najraniji zabeleženi slučaj monozigotnih blizanaca. Dok je u drugom grobu bio njihov muški srodnik trećeg stepena.

• Deca su radila teške poslove u rudnicima soli tokom gvozdenog doba
• Drevni predmet od krečnjaka sa zagonetnim motivima pronađen u grobu dece pre 5.000 godina
• Rekonstruisano lice dečaka starog 30.000 godina sa lokaliteta Sungir u centralnoj Rusiji

Rezultati pokazuju da su blizanci bili novorođenčad u punom razvoju. Dete 2 umrlo je rođenjem, dok je dete 1 je preživelo oko 50 dana. Nalazi pokazuju da je pogrebna praksa tokom gravetijena podrazumevala ponovno otvaranje groba, što je dovelo do remećenja slojeva i grobnog sadržaja.

Ovo je nalaz od izuzetnog značaj, jer sahrane novorođenčadi su od interesa za ontogenetska proučavanja ranih anatomskih ljudi, obzirom na retkost dečijih ljudskih skeletnih ostataka iz perioda gornjeg paleolita. Ove sahrane takođe značajno obogaćuju debatu o ritualnim i pogrebnim praksama među društvima lovaca-sakupljača.

Grobna raka za dvojnu sahranu

Grobna jama ovalnog oblika koja je služila za dvojno sahranjivanje (sahrana 1), sadržala je skeletne ostatke dve novorođene bebe (individua1 i individua 2). Svako telo bilo je uvaljano u crveni oker i postavljeno je jedno pored drugog u zgrčenim položajima, okrenutim prema istoku i sa lobanjama okrenutim ka severu.

Njihova tela, međutim, nisu zauzimala iste dimenzije prostora u grobnoj jami. Dok je individua 2 bila postavljena više u centru, individua 1 je bila postavljena na jugozapadnom rubu grobne jame.

Grobni prilozi u jami

Na karlici individue 1 postavljeno je ukupno 53. perle od slonovače mamuta, a njihov raspored jasno ukazuje da su bile nanizane na konac. Sve perle su izuzetno sličnog oblika i veličine, a perforacije ne pokazuju znake upotrebnog habanja što ukazuje da ih je neko izradio samo kako bi poslužile kao grobni prilog.

Indvidua 2 je bila opremljena sa tri perforirana mekušca (Theodoxus sp.) i perforiranim sekutićem lisice (Vulpes sp.) koji su otkriveni ispod donje vilice individue 2. To ukazuje da su bili privesci na jednoj ogrlici.

Nakon sahrane blizanaca, jama nije zatrpana, već je zapečaćena lopaticom (scapulae) mamuta kojoj je, kako bi se uklopila u obliku jame, spina scapulae namerno uklonjena nakon niza udaraca.

Arheološki raspored dvojne sahrane ukazuje da inhumacija ove dve osobe nije bila istovremena, već ukazuje da se postavljanje dva tela odvijalo u različitim vremenskim intervalima. To bi značilo da je grob bio ponovo otvoren. Arheološke dokaze za ovu mogućnost pružaju različiti položaji skeleta dojenčadi, različite dimenzije prostora koje zauzimaju njihova tela.

Čini se da je grob bio napravljen za individuu 2, koja zauzima glavni i najveći prostor, dok se individua 1 čini stisnutom uz ivicu ruba groba. Na to dodatno ukazuju i različiti simbolički tretmani prikazani u ličnim ukrasima.

---

[1] Gravetijenska kultura je kultura gornjeg paleolita, nazvana po nalazištu La Gravette u Francuskoj, koja se na prostorima zapadne, srednje i istočne Evrope javlja u razdoblju od približno 30,000 do 22,000 godina pre naše ere.