Tokom perioda gladi 1607. godine, engleski doseljenici u Severnoj Americi jeli su pse da bi preživeli.

Arheolozi su otkrili da su prvi engleski doseljenici kolonije Džejmstaun u Severnoj Americi jeli autohtone pse da bi preživeli tokom intenzivnog perioda gladovanja.

Džejmstaun je prvo englesko naselje u Severnoj Americi iz 17. veka.

Istraživači su analizirali drevnu mitohondrijalnu DNK pasa iz Džejmstauna iz perioda od 1609–1617. godine. Najmanje šest analiziranih (pojedenih) pasa iz Džejmstauna imalo je nedvosmislene dokaze o američkom poreklu. Ovi psi dele sličnost sa psima Hopevelijancima, Misisipijskim i Kasnog Vudlanda iz istočne Severne Amerike.

Istraživači su takođe otkrili da su šest psa pojeli stanovnici Džejmstauna. Ovi rezultati ukazuju na složene sile u igri pre, tokom i posle Vremena gladovanja. Naime, to je uticalo na prisustvo ovih pasa u tvrđavi i navelo stanovnike Džejmstauna da konzumiraju pse autohtonog porekla. Studija je objavljena u časopisu American Antiquity.

• Prvi ljudi Severne Amerike su stigli ledenim putem pre 24.000 godina
• Najstarije igle za tetoviranje pronađene u Tenesiju

Pred kraj prve godine naseljavanja u oblasti Džejmstauna, oko dve trećine prvobitnih doseljenika je stradalo, podlegavši bolesti, neuhranjenosti ili nasilju.

To je dovelo do toga da je kolonija skoro napuštena u proleće 1610. godine nakon oštre zime koju su karakterisali „nasilje sa susednim plemenima, suša, loša žetva, nedostatak zaliha i teška glad poznata kao vreme gladovanja“, rekli su naučnici.

Ova studija otkriva da su rani evropski kolonisti zavisili od lokalnih starosedelačkih zajednica za svoj opstanak, posebno tokom početnog perioda naseljavanja.

Postoje istorijski zapisi koji potvrđuju da su engleski kolonizatori i Powhatan ljudi (američka starosedelačka grupa), koji su živeli tu u regionu, međusobno komunicirali.

Jeli pse da bi preživeli

Arheolozi su iskopali oko 181 kost pasa u Džejmstaunu. Minimalni broj otkrivenih pasa iznosi 16, a živeli su između 1607. i 1617. godine. Moguće je da su autohtoni psi već bili tu i da su pratili američke starosedeoce, poput pasa lutalica.

Ostaci pasa pokazali su dokaze o modifikacijama kostiju „u skladu sa skidanjem kože, deartikulacijom skeleta i uklanjanjem mesa“. To znači da su ih konzumirali engleski kolonisti, najmanje 10 godina.

Najnovija istraživanja takođe otkrivaju uvid u društvenu dinamiku između kolonizatora i starosedelačkih zajednica.

Prethodne studije su pokazale da su psi igrali istaknutu ulogu u evropskoj kolonijalnoj ekspanziji na Ameriku.

Na primer, tokom drugog Kolumbovog putovanja 1493. godine, većina engleskih i španskih ekspedicija prevozila je mastife, lovačke pse i koker španijele da služe kao psi čuvari logora, pomagači u lovu, lični pratioci. Pa čak i kao oružje za napad na lokalno starosedelačko stanovništvo.

Ričard Haklujt, jedan od glavnih intelektualnih promotera kolonizacije u Engleskoj, takođe je prepoznao da su psi među kritičnim zalihama koje je potrebno transportovati u Ameriku.

U međuvremenu, autohtoni psi su se povezivali i stvarali napetost između evropskih i lokalnih kultura.

„Gubitak autohtonih pasa je nedovoljno istraženo pitanje kolonijalnih uticaja u Americi“, napisali su naučnici.

Priliv evropskih pasa rezultirao je nestankom autothonih rasa pasa.

Inače, postoje dokazi da su ljudi tokom perioda gladovanja u Džejmstaunu praktikovali kanibalizam. Zato i nije toliko iznenađujuće da su jeli i pse.