Nove analize rešile su 20 godina staru misteriju dvojnog groba. Neobična sahrana majke i ćerke sa konjem je prva takve vrste iz rimskog perioda.

Kada je pre 20 godina otkrivena grobnica u Velsu u Austriji, smatralo se da je to ranosrednjovekovna sahrana bračnog para i konja zbog svojih neobičnih karakteristika. Međutim, nakon ponovne analize utvrđeno je da su majka i ćerka bile sahranjene tokom rimskog perioda.

Uz pomoć najsavremenijih naučnih metoda utvrđen je biološki pol i porodični odnosi sahranjenih pokojnika.

• Prva arheološki dokumentovana sahrana trudnice u Srbiji
• Poljski naučnici otkrili prvu trudnu egipatsku mumiju staru 2.000 godina
• Zašto su dve žene pre 4.000 godina imale drugačiji pogrebni tretman od svojih savremenika

Naučnici su datovali grob u 2-3. vek. Rezultati su objavljeni u časopisu Journal of Archaeological Science: Reports.

Sahrana majke i ćerke

Tokom građevinskih radova 2004. godine otkrivena je izvanredna grobnica na području takozvanog istočnog groblja drevnog rimskog grada Ovilave — današnjeg Velsa u Gornjoj Austriji.

U grobu su se nalazili ostaci dve osobe u zagrljaju i ostaci konja ispod njih. Zbog ovih neobičnih karakteristika, prvobitno se smatralo da je nalaz ranosrednjovekovna dvojna sahrana.

Sveobuhvatno novo istraživanje, u kojem su korišćene najsavremenije bioarheološke i arheogenetske metode, otkrilo je iznenađujuće nalaze. Grob je 500 godina stariji nego što se mislilo.

„U rimsko doba sahrane u kojima su ljudi sahranjivani pored konja bile su veoma retke. Ali ono što je još neobičnije je da je ovo prva istovremena sahrana majke i ćerke iz rimskog perioda u Austriji. To naše rezultate čini posebno uzbudljivim“, objašnjava Dominik Hagman, vodeći autor studije.

Uz pomoć bioarheološke analize utvrđeno je da je majka u trenutku smrti imala od 40 do 60 godina, a njena ćerka 20-25. godina.

Tačna pozadina dvojne sahrane nije jasna. Jedna od teorija je da su obe umrle istovremeno zbog zarazne bolesti, budući da nema tragova drugih bolesti i tragova slučajnih ili nasilnih povreda. One su prema predanju, iz kasnog gvozdenog doba, bile sahranjene zajedno sa konjem. Na skeletnm ostacima majke uočeni su tragovi učestalog jahanja.

Retka sahrana iz rimskog perioda

„Namešteni ostaci pokojnika, posebno mlađe osobe koja desnom rukom „grli“ svoju majku, nagoveštavaju njihovu društvenu i emocionalnu vezu. Ovaj gest, koji se smatra zaštitničkim, otvara spekulacije o njihovoj vezi i razlozima koji stoje iza zaštitnog stava mlađih prema starijima“, napisali su autori u radu.

U arheološkom kontekstu, ovakve prakse sahranjivanja su retke. To otežava direktna poređenja sa drugim porodičnim sahranama iz rimskog perioda izazovnim. Posebno, jer je u tom periodu kremacija bila rasprostranjena.

„U zapadnim provincijama rimskog carstva članovi porodice su sahranjivani pojedinačno, ali su kolektivno prepoznati kao deo porodične grobnice unutar obeleženog ograđenog vrta (virid[i]arium). Naime, izuzeci uvek postoje“, ističu autori.

Uglavnom, rimske porodične sahrane za rimski grad Ovilave se mogu dokazati na osnovu kamene plastike – nadgrobnih spomenika.