Arheolozi su otkrili da su ljudi u Evropi pravili alate od kostiju kitova još pre 20.000 godina, što je jedno od najranijih svedočanstava o korišćenju ostataka ovih morskih divova.

Nalazi dolaze sa lokaliteta u Biskajskom zalivu, a studija je objavljena u uglednom časopisu Nature Communications. Istraživači sa Autonomnog univerziteta u Barseloni, Francuskog nacionalnog centra za naučna istraživanja (CNRS) i Univerziteta Britanske Kolumbije analizirali su 83 koštana oruđa i još 90 kostiju iz pećine Santa Katalina.

• Lovci na ajkule sahranjivani sa dodatnim udovima
• Naučnici otkrili prvi napad ajkule na praistorijskog čoveka
• Zlatna ogrlica napravljena od zuba megalodona pronađena na Titaniku

Pomoću masene spektrometrije (ZooMS) i radiokarbonskog datiranja identifikovali su ostatke najmanje pet vrsta velikih kitova, uključujući i sivi kit – vrstu koja danas naseljava uglavnom severni Pacifik i Arktik.

Najstariji uzorci potiču iz perioda od pre 19.000 do 20.000 godina, čime predstavljaju neke od najranijih poznatih dokaza o ljudskoj upotrebi kitovih kostiju za izradu alata.

Da li su praistorijski ljudi lovili kitove?

Međutim, jedno ključno pitanje ostaje: kako su ljudi tog vremena dolazili do kostiju ovih ogromnih stvorenja, kada se zna da su odrasli kitovi mogli težiti i preko 100 tona? S obzirom na tadašnju tehnologiju, oruđa od kamena i kostiju, malo je verovatno da su paleolitske zajednice aktivno lovile kitove.

Analize sugerišu da su ljudi najverovatnije sakupljali uginule životinje koje su izbačene na obalu. Istraživači napominju da su kosti verovatno poticale od relativno svežih leševa. Budući da su kitove kosti, zbog svoje porozne strukture, sklone brzom propadanju na otvorenom.

Otkriće ne samo da proširuje naše znanje o načinu života paleolitskih zajednica, već i pruža retke uvide u tadašnju morsku ekologiju. Hemijski tragovi na kostima ukazuju da su kitovi tog doba imali drugačije prehrambene navike u odnosu na današnje vrste. To bi moglo ukazivati na promene u morskom ekosistemu tokom poslednjeg ledenog doba.

Za razliku od kasnijih istorijskih perioda, kada je Biskajski zaliv bio aktivno područje kitolova, ovi arheološki dokazi govore o oportunističkom korišćenju kitovih ostataka u magdalenijskom periodu.