Via Appia je rimski put dugačak 800 kilometara i jedan od najstarijih i najvažnijih puteva koji su izgradili Rimljani. Sada se ovaj spomenik našao i na Uneskovu listu svetske baštine.

Starorimski put je 60. po redu svetska kulturna baština iz Italije koja je upisana na Uneskovoj listi. Što Italiju čini zemljom sa najvećim brojem lokacija na svetu na Uneskovoj listi.

Put je izgrađen i obnavljan od 312. godine pre nove ere do 4. veka nove ere. Prvobitno je zamišljen kao strateški put za vojna osvajanja, napredujući prema istoku i Maloj Aziji.

• Stari Rimljani su koristili olovo za sve i svašta što je bilo opasno po zdravlje ljudi
• Otkrivena još jedna rimska grobnica, ali sa olovnim sarkofagom kod Skupštine
• Koja je tajna dugovečnosti rimskog betona?

Prvu deonicu autoputa izgradio je rimski državnik Apije Klaudije Cek i služio je kao strateški koridor za vojne svrhe. Do tada su jedini putevi van starog Rima bili etrurski i išli su prema Etruriji, koja je bila oblast centralne Italije.

Kraljica puteva – Via Appia

Antički put je išao iz Rima do Brindizija u Apuliji, a često se naziva i Regina Viarum ili Kraljica puteva.

Via Appia je kasnije omogućila gradovima, koje je povezivala, da rastu. Nastala su i nova naselja, olakšavajući poljoprivrednu proizvodnju i trgovinu. Ostaci puta mogu da se vide u blizini Rima, a arheolozi i danas otkrivaju nova nalazišta duž trase antičkog puta.

Osnova puta je bila od teških kamenih blokova cementiranih krečnim malterom. Preko njih su bili položeni poligonalni blokovi lave koji su bili glatko i stručno spojeni.

Prvih 17 km kaldrmisane staze ostalo i očuvano je u okviru arheološkog parka Appia Antica na jugu Rima. Popularan među ljubiteljima istorije, šetačima i biciklistima, savršeno netaknut put je okružen ostacima drevnih rimskih akvadukta i vila. Ispod staze je široka mreža katakombi u kojima su sahranjeni hrišćani.

Rimski put Via Appia svedoči o genijalnosti rimskih graditelja zbog čega je Unesko prepoznao da drevna građevina ima izuzetnu univerzalnu vrednost.

Istaknuvši da su Rimljani imali „naprednu tehničku veštinu rimskih inženjera u izgradnji puteva, građevinskih projekata, infrastrukture i velikih melioracionih radova, kao i ogromna znanja za izgradnju monumentalnih struktura, poput slavoluka, kupatila, amfiteatra i bazilika, akvadukta, kanala, mostova i javnih česmi”.