Sahrane kočija sa konjima se u arheologiji ne pronalaze baš često. Kada dođe do toga onda to predstavlja pravu senzaciju.

Drevna kočija trakijskog Kazanove

Tim arheologa, predvođeni Veselinom Ignatovim, je 2008. godine otkrio 2.000 godina staru drvenu kočiju sa dva upregnuta konja.

Potom su 2009. godine pronašli zidanu grobnicu blizu kočije. U grobnici su se nalazili ostaci obučenog čoveka u  nešto poput oklopa. Čovek je sahranjen sa nekoliko predmeta, sa zlatnicima, zlatnim prstenovima i srebrnom čašom na kojoj je prikazan grčki bog Eros (rimski ekvivalent je bio Kupidon). On je bio plemić ili možda čak i vladar koji je živeo u drevnoj Trakiji. Kočija je bila verovatno njegova.

Drvena kočija sa četiri točka bila je prekrivena bronzom i ukrašena scenama iz tračke mitologije. Prikazan je bog Eros, panter koji skače i mitološka životinja sa telom pantera i repom delfina. Točkovi su imali prečnik 1.2 m. Kočije sa četiri točka su izuzetno retko otkriće, a ova se posebno ističe zbog velikog prečnika točkova. Pored kočije su otkrivena dva skeleta konja i psa.

Rimskva dvokolica za elitu

Arheolozi Gradskog muzeja Vinkovci i Instituta za arheologiju iz Zagreba otkrili su rimsku kočiju sa dva točka i konjima na lokalitetu Jankovačka Dubrava kod sela Stari Jankovci.

Rimska kočija na dva točka sa upregnutim konjima otkrivena je 2009. godine u grobnoj humci. Ovaj izuzetan nalaz datuje se u 3. vek i prvi je takve vrste iskopan u Hrvatskoj. Grobna humka imala je prečnik od 40 m i visinu od 1 m. Humka je pripadala nekom ko je imao visok društveni status tokom rimskog perioda. Ovaj pogrebni ritual bio je rezervisan samo za izuzetno bogate porodice.

5 drvenih kočija za pokojnika

Arheolozi koji su iskopavali u Luojangu, glavnom gradu provincije Henan otkrili su grobnicu sa ostacima pet drvenih kočija i 12 konja. Na osnovu bronzanih i keramičkh grobnih priloga sahrane se datiraju u ranu dinastiju Džou (1045-256. g. p.n.e.).

Iako nisu pronađeni ljudski ostaci ni kovčeg, kvalitet grobnih priloga, natpisi na grnčariji i na bronzanom oružju ukazuju na to da je osoba sahranjena u grobnici bila neko srednjeg društvenog i političkog položaja. Oprema za konje i kočija imali su složene okove, od kojih su neke bile i pozlaćene.

Konji su verovatno ubijeni pre sahrane. Bili su pažljivo postavljeni na boku u vertikalnoj zemljanoj grobnici. U slučaju da su sahranili konje žive njihovi skeleti ne bi bili tako uredno raspoređeni.

Inače, nije neuobičajeno u dinastiji Džou, i prethodnoj dinastiji Šang, da se ljudi i životinje sahranjuju živi.