Arheolozi su u neolitskom grobu u Belgiji otkrili skelet koji je bio sastavljen od najmanje 5 ljudi iz različitih vremenskih perioda. Neko je 2.500 godina kasnije otvorio ovaj grob i, očigledno poznavajući ljudsku anatomiju, namestio skelet u anatomski položaj.

Nedavna arheološka iskopavanja u malom belgijskom gradu Pomeroul, u blizini granice sa Francuskom, donela su otkriće čudne mešavine ljudskih ostataka iz različitih perioda u jednom grobu.

Tim istraživača je uz pomoć drevne DNK i analize C14 utvrdio da je sahrana prvobitno klasifikovana kao rimska, zapravo iz kasnog neolita. U grobu iz neolita (pre oko 5.000 godina) nalaze se ostaci iz različitih perioda. Zanimljivo je da je kasnije neolitskim ostacima dodata lobanja žene iz 3-4. veka.

Rad je objavljen u časopisu Antiquity.

• Otkriće groba starčevačke kulture na lokalitetu Donja Branjevina
• Ove žene su bile vezane i žive sahranjene u ritualu pre oko 5.000 godina
• Zašto je čovek bio sahranjen sa mačkom pre 9.500 godina?

Grob, poznat kao „Grobnica 26“, otkriven je 1970-ih godina i sadržao je skelet u zgrčenom položaju. Takva praksa je tipična za praistorijski, neolitski perioda, a ne za antički, odnosno rimski. Prisustvo koštane viljuške u rimskom stilu pored lobanje u početku je dovelo do verovanja da je reč o sahrani iz rimskog doba. Međutim, C14 analiza dala je iznenađujuće rezultate – kosti skeleta pripadaju različitim neolitskim ljudima, dok su lobanja i viljuška iz mnogo kasnijeg perioda.

DNK analiza i antropološka analiza pokazala je da kosti pripadaju najmanje 5 različitim osobama, koji su živeli u različitim vremenskim intervalima.

U mlađem periodu neko je otvorio neolitski grob

Ova vrsta prakse je neobična i pojačava teoriju da je, u nekom trenutku tokom rimskog perioda, neko odlučio da “dopuni” ili “ponovo izgradi” skelet drevnog stanovnika dodavanjem lobanje i artefakata iz njihovog vremena.

„To je jedinstveno otkriće koje ilustruje složenost drevnih pogrebnih praksi“, kažu istraživači. „Odabrane su kosti, odabrano je odgovarajuće mesto i predmeti su pažljivo raspoređeni da oponašaju ispravan anatomski redosled“.

Rezultat jeste velika pažnja i planiranje, ali i dobro poznavanje ljudske anatomije.

„Galo-rimski doprinos lobanje praistorijskoj individui je očigledan, ali motivacija ostaje nejasna“, objašnjavaju oni.

„Možda je ova zajednica bila inspirisana praznoverjem ili je osetila potrebu da se poveže sa osobom koja je zauzimala područje pre njih“, dodaju oni.

Pored kompozitnog skeleta, istraživači su u grobu pronašli kosti jazavca, što je postavilo dodatna pitanja o ulozi ovih životinjskih ostataka u ritualima sahrane. Iako su jazavci prirodni kopači, pronalazak spaljene falange ukazuje na moguću ritualnu aktivnost.